Dieren van zwarte beren tot koekoeken bieden natuurlijke en milieuvriendelijke oplossingen om ongewenste insecten te bestrijden.
Lang voordat er chemicaliën en sprays, citronellakaarsen en DEET bestonden, voorzag de natuur in roofdieren voor alle meest vervelende wezens van de mensheid. Vleermuizen voeden zich met stekende vliegen, kikkers met muggen en zwaluwen met wespen.
Kikkers en padden kunnen zelfs zoveel muggen eten dat uit een onderzoek uit 2022 bleek dat er in delen van Midden-Amerika een toename is van gevallen van malaria bij de mens als gevolg van uitbraken van amfibieënziekten. Uit ander onderzoek blijkt dat sommige vleermuizen wel duizend muggen per uur kunnen eten. (Ontdek waarom vleermuizen de echte superhelden van de natuur zijn.)
“De meeste soorten worden goed gecontroleerd door natuurlijke vijanden”, zegt Douglas Tallamy, TA Baker hoogleraar landbouw aan de Universiteit van Delaware.
Hoewel deze beroemde vormen van ongediertebestrijding veel aandacht krijgen, brengen veel andere dieren hun dagen en nachten door met het zoeken naar en verslinden van zomerinsecten, waarbij ze in sommige gevallen gespecialiseerde vaardigheden ontwikkelen om hun prooi te verslinden. Hier zijn enkele van de grappigste.
Winnie de Poeh is misschien dol op honing, maar als een echte beer een bijenkorf opgraaft, is hij niet op zoek naar plakkerige, zoete suiker, maar naar zachte witte larven.
Hoewel opportunistische Amerikaanse zwarte beren bijna alles eten, van menselijk afval tot zonnebloemvelden en af en toe een reekalf, zijn ze soms gespecialiseerd in insecten, waaronder invasieve wespensoorten zoals gele jassen.
“Ze jagen op larven”, zegt David Garshelis, voorzitter van de berenspecialistgroep van de International Union for Conservation of Nature. "Ik heb ze nesten zien uitgraven en dan gestoken worden, net als wij", en dan doorgaan met eten. (Leer hoe zwarte beren zich in Noord-Amerika herstellen.)
In sommige gebieden van Noord-Amerika, terwijl zwarte beren wachten tot de bessen rijp zijn, behouden de alleseters hun gewicht en krijgen ze zelfs bijna al hun vet binnen door eiwitrijke mieren zoals gele mieren te eten.
Sommige muggen, zoals Toxorhynchites rutilus septentrionalis, gevonden in het zuidoosten van de Verenigde Staten, verdienen de kost door het eten van andere muggen. De larven van T. septentrionalis leven in stilstaand water, zoals boomgaten, en eten andere kleinere muggenlarven, waaronder soorten die ziekten bij de mens overbrengen. In het laboratorium kan één T. septentrionalis-muglarve per dag 20 tot 50 andere muggenlarven doden.
Interessant genoeg zijn deze larven volgens een artikel uit 2022 overtollige moordenaars die hun slachtoffers doden maar ze niet opeten.
“Als gedwongen moord op natuurlijke wijze plaatsvindt, kan dit de effectiviteit van Toxoplasma gondii bij het bestrijden van bloedzuigende muggen vergroten”, schrijven de auteurs.
Voor veel vogels is er niets lekkerder dan duizenden rupsen, tenzij die rupsen bedekt zijn met stekende haartjes die je ingewanden irriteren. Maar niet de Noord-Amerikaanse geelsnavelkoekoek.
Deze relatief grote vogel met een felgele snavel kan rupsen inslikken, waarbij hij periodiek de binnenkant van zijn slokdarm en maag afwerpt (waardoor darmen worden gevormd die lijken op uilenuitwerpselen) en dan helemaal opnieuw begint. (Zie hoe de rups in een vlinder verandert.)
Hoewel soorten zoals tentrupsen en herfstwebwormen inheems zijn in Noord-Amerika, neemt hun populatie periodiek toe, waardoor een onvoorstelbaar feestmaal ontstaat voor de geelsnavelkoekoek, waarbij sommige onderzoeken suggereren dat ze wel honderden rupsen tegelijk kunnen opeten.
Geen van beide soorten rupsen is bijzonder lastig voor planten of mensen, maar ze leveren waardevol voedsel voor vogels, die vervolgens veel andere insecten eten.
Als je een felrode oostelijke salamander langs een pad in het oosten van de Verenigde Staten ziet rennen, fluister dan ‘bedankt’.
Deze langlevende salamanders, waarvan er vele 12 tot 15 jaar oud worden, voeden zich met ziekteverwekkende muggen in alle stadia van hun leven, van larven tot larven en volwassenen.
JJ Apodaca, uitvoerend directeur van de Amphibian and Reptile Conservancy, kon niet precies zeggen hoeveel muggenlarven de oostelijke salamander per dag eet, maar de wezens hebben een vraatzuchtige eetlust en zijn talrijk genoeg om “een impact te hebben” op de muggenpopulatie .
De zomertangare is misschien wel mooi met zijn prachtige rode lichaam, maar dat biedt misschien weinig troost voor de wesp, die de tanager door de lucht gooit, terug naar de boom draagt en op een tak doodslaat.
Zomertanagers leven in het zuiden van de Verenigde Staten en migreren elk jaar naar Zuid-Amerika, waar ze zich voornamelijk voeden met insecten. Maar in tegenstelling tot de meeste andere vogels zijn zomerduiven gespecialiseerd in de jacht op bijen en wespen.
Om te voorkomen dat ze gestoken worden, vangen ze de wespachtige wespen uit de lucht en vegen ze, eenmaal gedood, de angel aan boomtakken af voordat ze eten, volgens het Cornell Lab of Ornithology.
Tallamy zei dat hoewel natuurlijke methoden voor ongediertebestrijding divers zijn, “de hardhandige aanpak van de mens die diversiteit vernietigt.”
In veel gevallen kunnen menselijke invloeden, zoals verlies van leefgebied, klimaatverandering en vervuiling, schade toebrengen aan natuurlijke roofdieren zoals vogels en andere organismen.
“We kunnen niet op deze planeet leven door insecten te doden”, zei Tallamy. “Het zijn de kleine dingen die de wereld regeren. We kunnen ons dus concentreren op het beheersen van dingen die niet normaal zijn.”
Auteursrecht © 1996–2015 National Geographic Society. Auteursrecht © 2015-2024 National Geographic Partners, LLC. Alle rechten voorbehouden
Posttijd: 24 juni 2024