Dieren als zwarte beren en koekoeken bieden natuurlijke en milieuvriendelijke oplossingen om ongewenste insecten te bestrijden.
Lang voordat er chemicaliën en sprays, citronellakaarsen en DEET bestonden, voorzag de natuur al in vijanden voor de meest irritante wezens van de mensheid. Vleermuizen voeden zich met bijtende vliegen, kikkers met muggen en zwaluwen met wespen.
Kikkers en padden kunnen zelfs zoveel muggen eten dat een onderzoek uit 2022 een toename van malariagevallen onder mensen in delen van Midden-Amerika aantoonde als gevolg van uitbraken van amfibieziekten. Andere studies tonen aan dat sommige vleermuizen tot wel duizend muggen per uur kunnen eten. (Ontdek waarom vleermuizen de ware superhelden van de natuur zijn.)
"De meeste soorten worden goed bestreden door natuurlijke vijanden", aldus Douglas Tallamy, TA Baker hoogleraar landbouw aan de Universiteit van Delaware.
Hoewel deze beroemde vormen van ongediertebestrijding veel aandacht krijgen, besteden veel andere dieren hun dagen en nachten aan het zoeken naar en verslinden van zomerinsecten. In sommige gevallen ontwikkelen ze zelfs gespecialiseerde vaardigheden om hun prooi te verslinden. Hier zijn een paar van de grappigste.
Winnie de Poeh is dol op honing, maar als een echte beer een bijenkorf opgraaft, is hij niet op zoek naar plakkerige, zoete suiker, maar naar zachte, witte larven.
Hoewel opportunistische Amerikaanse zwarte beren vrijwel alles eten, van menselijk afval tot zonnebloemvelden en af en toe een kalf, specialiseren ze zich soms in insecten, waaronder invasieve wespensoorten zoals gele jakken.
"Ze jagen op larven", zegt David Garshelis, voorzitter van de berenspecialistengroep van de International Union for Conservation of Nature. "Ik heb ze nesten zien uitgraven en dan gestoken zien worden, net als wij", en vervolgens weer verder zien eten. (Lees hoe zwarte beren zich in Noord-Amerika herstellen.)
In sommige gebieden in Noord-Amerika wachten zwarte beren tot de bessen rijp zijn, terwijl de omnivoren hun gewicht op peil houden en zelfs bijna al hun vet aankomen door het eten van mieren die veel proteïnen bevatten, zoals gele mieren.
Sommige muggen, zoals Toxorhynchites rutilus septentrionalis, die in het zuidoosten van de Verenigde Staten voorkomt, leven van het eten van andere muggen. De larven van T. septentrionalis leven in stilstaand water, zoals in boomholtes, en eten andere, kleinere muggenlarven, waaronder soorten die ziekten bij mensen overbrengen. In het laboratorium kan één T. septentrionalis-muggenlarve 20 tot 50 andere muggenlarven per dag doden.
Interessant genoeg blijkt uit een onderzoek uit 2022 dat deze larven overbodige moordenaars zijn: ze doden hun slachtoffers, maar eten ze niet op.
"Als gedwongen doding op natuurlijke wijze plaatsvindt, kan dit de effectiviteit van Toxoplasma gondii bij de bestrijding van bloedzuigende muggen vergroten", schrijven de auteurs.
Voor veel vogels is er niets lekkerder dan duizenden rupsen, tenzij die rupsen bedekt zijn met brandharen die je vanbinnen irriteren. Maar niet voor de Noord-Amerikaanse geelbekkoekoek.
Deze relatief grote vogel met een felgele snavel kan rupsen doorslikken, waarbij hij af en toe de bekleding van zijn slokdarm en maag afstoot (waardoor er darmen ontstaan die lijken op uilenkeutels) en dan weer opnieuw begint. (Zie hoe de rups in een vlinder verandert.)
Hoewel soorten als tentrupsen en herfstwebwormen oorspronkelijk uit Noord-Amerika komen, nemen hun populaties geregeld toe. Dit vormt een onvoorstelbaar feest voor de geelbekkoekoek. Sommige onderzoeken suggereren zelfs dat ze honderden rupsen tegelijk kunnen opeten.
Beide rupsensoorten zijn niet bijzonder lastig voor planten of mensen, maar ze vormen wel waardevol voedsel voor vogels, die vervolgens weer veel andere insecten eten.
Als u een felrode oostelijke salamander over een pad in het oosten van de Verenigde Staten ziet rennen, fluister dan "dank u wel".
Deze langlevende salamanders, waarvan velen wel 12 tot 15 jaar oud worden, voeden zich in alle stadia van hun leven, van larve tot larve en volwassen muggen, met ziekteverwekkende muggen.
JJ Apodaca, directeur van de Amphibian and Reptile Conservancy, kon niet precies zeggen hoeveel muggenlarven de oostelijke salamander per dag eet, maar de beestjes hebben een enorme eetlust en zijn talrijk genoeg om "een impact te hebben" op de muggenpopulatie.
De zomertangare ziet er misschien prachtig uit met zijn indrukwekkende rode lichaam, maar dat biedt waarschijnlijk weinig troost aan de wesp. De tangare slingert de wesp door de lucht, draagt hem mee terug naar de boom en slaat hem dood op een tak.
Zomertangaren leven in het zuiden van de Verenigde Staten en migreren elk jaar naar Zuid-Amerika, waar ze zich voornamelijk voeden met insecten. Maar in tegenstelling tot de meeste andere vogels zijn zomerduiven gespecialiseerd in de jacht op bijen en wespen.
Om te voorkomen dat ze gestoken worden, vangen ze de wespachtige wespen uit de lucht en als ze gedood zijn, vegen ze de angel aan boomtakken af voordat ze ze opeten, aldus het Cornell Lab of Ornithology.
Tallamy zei dat er weliswaar veel verschillende natuurlijke methoden voor ongediertebestrijding bestaan, maar dat "de hardhandige aanpak van de mens die diversiteit vernietigt."
In veel gevallen kunnen menselijke invloeden, zoals habitatverlies, klimaatverandering en vervuiling, schadelijk zijn voor natuurlijke vijanden, zoals vogels en andere organismen.
"We kunnen niet op deze planeet leven door insecten te doden," zei Tallamy. "Het zijn de kleine dingen die de wereld beheersen. Dus kunnen we ons concentreren op hoe we dingen die niet normaal zijn, kunnen beheersen."
Copyright © 1996–2015 National Geographic Society. Copyright © 2015-2024 National Geographic Partners, LLC. Alle rechten voorbehouden.
Plaatsingstijd: 24 juni 2024